Obecny wygląd klasztoru jest wynikiem przebudowy z okresu szczytowego baroku. W 1726 r. opat Zinke zatwierdził kompletne usunięcie starego konwentu oraz większej części zabudowań opactwa i zastąpienie ich nowymi budynkami według projektu Kiliana Ignacego Dientzenhofera. Ogromna budowa obiektu na północnej stronie przekroczyła wcześniejsze granice klasztoru, ale wykonano ją w zaledwie sześć lat (do roku 1733). Dientzenhofer jest autorem także projektu wewnętrznych zdobień klasztoru, wykonanych przez doskonałych artystów baroku praskiego – sztukatora Bernarda Spinettiego, freskarza Jana Karla Kovářa i malarza Feliksego Antoniego Schefflera. Najstarsza pisemna wzmianka o kościele klasztornym św. Wojciecha pochodzi z 1357 r., kiedy prawdopodobnie dokończono budowę gotyckiego układu dwunawowego z poligonalnym rzutem prezbiterium i dwoma wieżami, dużą - zegarową - w orientacji zachodniej i mniejszą dzwonnicę przy północnej stronie prezbiterium. Po pożarze z 1684 roku Martin Alli wykonał przebudowę kościoła (w latach 1685–1688) w stylu barokowym. Bogate zdobienie wnętrza wykonywali m.in. T. i A. Soldati, freskarz J. J. Steinfels, rzeźbiarze M. V. Jäckel i K. J. Hiernle. Obrazy ołtarza, w sześciu kaplicach bocznych, namalował V. V. Reiner.
NAZEV_PROJEKTU
